bu sabah kadıköy’de üç parça işim vardı. halleder halletmez, sanki peşimden atlı kovalıyormuş gibi erkenden eve döndüm. her zamankinin aksine; ne deniz kenarına inip seyrüsefer eden vapurları izlemek, ne nazım hikmette bir çay içmek, ne de bahariye’yi boğa’dan moda’ya adımlamak gelmedi içimden.
bugün susamsız simit gibiyim ibrahim.
tadım yok.
hoyrat bir rüzgara tutunmuş güz yaprağı gibiyim.
hevesim yok.
bugün.
.
