evet ya ölürse?
ne yaparım, ne yazarım diye dertlendim yalan yok şimdi.
öyle tanıdık tanımadık her artiste mersiye yazan adam değilim. hem haz etmem hem de çok samimi gelmez. ama ve lakin clint amca başka. onun yeri ayrı. o, büyüme çağı efsanemiz. o, çocukluk travmalarımızın ilacı. “kovboyculuk” oyunlarımızın paylaşılmayanı o.
iyi kötü çirkin’in iyisi. blondie’si. ayrıca pazar sabahlarında evimizin bir misafiri gibiydi. sadece vahşi batının değil nişantaşlar mahallesinin de en hızlı silah çekeni, muhtaçların kurtarıcısı, kötülerin korkulu rüyasıydı.
şimdi söylesene ibrahim, o ölürse ben ne yaparım. ne yazarım.. tell me please..
.
