bu sabah 4 şarkılık bir yolculukla ofise ulaştım. sufle ile başlayan macera kamuran akkor ile bitti. oysa ve şimdi düşününce, fransızca bir şarkıyla bitmesini isterdim.
öğleye doğru, patronla aramızdaki buzları erittik.
akşamüstü, bir çalışan ile gerildik. haklı haksızdan ziyade insanların niyetini anladığımda sabredemiyorum, en son söyleyeceğimi direk yüzüne çarpıyorum. çünkü şark kurnazlıklarına, küçük hesaplara, ukalalıklara tahammülüm yok bayım. tahammülüm yok. ama işte yine ve yeniden keskin sirke hep beni yakıyor. kendime yükleniyorum. ayarı çok mu kaçırdım acaba diyorum. sular çekilince, kendimi dövüyorum. politik beceriksizliğime sövüyorum. çünkü ve zira; inka dedelerimizin dediği gibi haklı olmak mutlu etmiyor bayım. mutlu etmiyor.
.
