burası neresi?
susurluk derler balıkesir’in bir ilçesi.
otobüsümüz yarım saatlik yemek ve ihtiyaç molasından on dakika erken kalkınca bir yolcuyu unutmuşuz. geri döndük. aldık. şimdi gidiyoruz gecenin kör karanlığını yararak. kâh uyuyarak. kâh düşünceler aleminde sörf yaparak. tıpkı evdeki gibi üç dört parçada uyuyarak yol alıyorum.
oysa uykularımızda hayatımıza ne kadar benziyor. öyle değil mi?
yarım yamalak. düşe kalka. ve bölük pörçük.
4 günlük hayattan bir mola mı yoksa hayatın en derininden, en ortasından bir macera, bir sınav mı olarak tanımlamakta kararsız kaldığım bir seyahatin sonundayım bu gece. yoksa sabah mı demeliyim..
biraz stresli, daha ziyade yorucu bir ziyaret oldu bu kez. lakin hayata dair yeni tecrübeler edindim. insanları, hısım dediğim kişileri biraz daha tanıma fırsatım oldu. maskesiz hallerimizi daha doğrusu maskelerin düştüğü, gerçek yüzlerin göründüğü bir balo gibiydi bu 4 gün.
.
şu an sersem gibiyim. sanki bir boşlukta amaçsızca sallanan salıncak gibiyim. hani nasıl anlatsam?
iki farklı dünya arasında kalmış gibi. sıcakla soğuk, iyi ile kötü, gece ile gündüzün arasında bir yerlerde sıkışmış gibiyim. belki de çok uykum vardır. edebiyat parçalıyorumdur. bilemiyorum doktor. bilemiyorum!
hadi sen de yat uyu artık…
.
