aslında ben ferdiciydim! ama yaş aldıkça değişiyor ya insan hani. orhan abinin sözleri olsun, müziği olsun. bilemiyorum doktor.
bu sabah. kahvaltıda yumurta haşladım. yeşil zeytine limon sıktım. bunları yaparken radyoda tesadüfen duyduğum orhan gencebay'ı dinledim. üzerime yakışan ne varsa giyerimciler gibi ruhuma iyi giden her türlü müziğe açığım sanırım. bilemiyorum.
doğrusu bu aralar az zamanda çok fazla iş ve eylem yapma derdindeyim. öte yandan kuyruğu dik tutmaya gayret ettiğim kadar moral motivasyonumu da üst düzey tutmaya çalışıyorum. hayat çünkü; ne kadar süreceğini bilmediğimiz bir yolculuk. o yüzden incir çekirdeğini doldurmayacak meseller ve insanlarla kalabalıklaştırmamak lazım bu yolu.
kolay olmuyor tabi. insanız. duygusalız. hataya son derece teşneyiz. anlamını bilmediğiniz şarkılara ilk notasında vurulduğumuz gibi aşık oluyoruz. dost ediniyoruz. strateji ortağı oluyoruz. sırra kadem basanlara sırlarımızı açıyoruz. yanı başımızdakinden habersiz elimizi alnımıza siper edip uzaklara bakıyoruz. karşıdan karşıya geçerken önce sola değil de elimizdeki telefona bakıyoruz. kısa süreli olduğunu bilmediğimiz uzun hayaller kuruyoruz. deniyoruz. yanılıyoruz. daha iyi yeniliyoruz. okuduklarımızdan anlam, izlediklerimizden ders çıkarmaya çalışıyoruz. oysa ki en büyük ders, hayatın bizatihi kendisi. çabuk unutuyoruz. yahut görmezden geliyoruz. tarihi tekerrür ettiriyoruz. einstein'ı haklı çıkarıyoruz. kış güneşinin kıymetini bilmiyoruz. dünyanın değerini zaten hiç. öz benliğimizin peki?
burada durdum.
uzun bir es verdim. orhan abi gitmiş muazzez Ersoy gelmiş radyoma. farkında değilim. elime baktım. koca bir limonu sıka sıka bitirmişim. olsun. limonu severim. şayet siz çok sevmiyorsanız limon sıkarken düşüncelerinize dikkat edin!
.
.
meraklısına yazıyla alakasız not: az önce aldığımız bir habere göre sevgili biladerim yorumları yeniden açarak siz değerli okuyucularıyla kavuşmayı bekliyor. acele edin, tekrar kapatmadan yetişin derim. benden sonraki ilk yorumu yapana yine benden duble çay!
