yine yenildik canım viktor. halbuki kendimi karmaşık ve inadıyla baş edilmesi zor biri olarak bilirdim. öyle değilmiş. da vinci şifresinden daha kolay çözmüş kodlarımı muhataplarım. sevgilinin en sevgili yanlarını ezberler gibi bir bir hatmetmişler zaaflarımı.
muhammed ali clay gibi hep yumuşak karnımın üzerinden vurdular bu akşamüstü. sağlı sollu, danışmanlı danışmanız yüklendiler. çok sevgili elemanlarımı öne sürdüler. hem maddiyata hem maneviyata oynadılar. valerien İsmail'in Beşiktaş'ı gibi sahayı enlemesine ve boylamasına kullandım. fakat nafile. yenildik. yine yenildik. yine kaybettik. üstelik bu sefer almanlar da kazanmıştı.buna rağmen ben yine yenilmiş sayıldım. tarif edemediğim bir yenilmişlik tadı ve çıkmaz sokakta yolunu kaybetmiştik hissiyle doluyum şimdi. zira; henüz beş dakika dolmadan teslim oldum. ne kadar yelkenim varsa hepsini suya indirdim. yetmedi tüm yelken ve yelkenlileri karada yürüttüm. çıkan sonuca, benden başka herkes sevindi etrafımda. şu ekonomik ortamda artı bir maddi karşılığı olsa da ben hiç sevinemedim. zaten önce parayla, maddiyatla ve gelecek kaygısıyla yıkmaya çalıştılar ördüğüm onca duvarı. yıkılmadım. sarsılmadım bile. ama işte ikinci aşamada vefadan, emekten, dostluktan, 'lütfenli yardımdan' ve onca senenin hatrından girilince mevzuya dara düşene vurmak bize yakışmaz diyerek kendime kendime vurdum. kendi hayallerime bir süreliğine ihanet ettim. kerhen evet dedim. şimdi işte; içimde şişen bu boktan yenilgiyi tamir etmeye çalışıyorum radyo voyage ezgileriyle, prime amazon dizileriyle ve siyah yapraklar döken bu ekim hüznümle. oysa ve zamanında burun kıvırdığımız büyük düşünür serdar ortaç, boşuna dememişti; ben adam olmam diye. boşuna dememişti..
.
