burada insanlar güneşin kıymetini bilmiyor sevgilim. sanki dört ay boyunca güneş arayıp asık suratla dolaşanlar onlar değillermiş gibi.
güneş tüm sıcaklığı ve sevecenliğiyle insanlığı sarmalayınca onlar gölgeye kaçtılar.
birer ikişer.
sandalyelerini sürüklediler.
don kişot misali bir ben kaldım güneşe karşı. üstelik şarjım da bitmek üzere. daha kaç kelime yazarım bilemiyorum.
oysa bana şimdi, güneşin kıymetini bilen biri lazım.
bana diyorum sen lazımsın.
yoksa güneş bahane.
