le trio joubran, masar isimli eserini tındırgatırken kulağıma kulağıma. her zamankinin aksine güneşe bu kez yüzümü değil de sırtımı dönüyorum. hayır, küs değiliz! tercih meselesi sadece. çirkin binaları görmemeye çalışarak beni hayallere salan bulutlara bakıyorum. öte tarafta, güneş ağrıyan boynuma ve omzuma iyi geliyor. huzursuz ruhumu söylemeye zaten gerek yok. dilinden anlayan bir tek bu cömert güneş. diğerlerimiz sivri sinek saz ile davul zurna arasında bir yerde dizi izliyoruz.
işte o dizilerden birinde dedektif çavuş mare; -ki dedektiflik kate winslet ablamıza bu kadar mı yakışır- “iyilik yapmak abartılıyor. çünkü sonrasında insanlar hep öyle olmanı bekliyorlar. fark etmedikleri şey ise; senin de en az onlar kadar boktan bir halde olduğundur**.” diyor ve konuyu kilitliyor. bundan sonra ne desek boş, ne yazsak tesirsiz.
işte o dizilerden birinde dedektif çavuş mare; -ki dedektiflik kate winslet ablamıza bu kadar mı yakışır- “iyilik yapmak abartılıyor. çünkü sonrasında insanlar hep öyle olmanı bekliyorlar. fark etmedikleri şey ise; senin de en az onlar kadar boktan bir halde olduğundur**.” diyor ve konuyu kilitliyor. bundan sonra ne desek boş, ne yazsak tesirsiz.
.
.
.
.
