77- eskiden yani çocukken bazı şeyler ulaşılmaz, çok uzak (yetişkin diliyle ütopik) gelirdi. misal uzay1999 dizindeki 1999 yılı yahut ‘bak racırs’lı 25. yüzyıl dizisindeki 25 tane yüzyıl. (gerçi hala ulaşamadık ve ulaşabilecek gibi de görünmüyor bu yaşlı ve koca dünya) şimdi tersinden, geriye doğru bakıyorum. bazı şeyler yine ulaşılmaz görünüyor. misal istanbul ve kar mevzuu. üç gündür hatta dört yıldır kar kar diye inlerken bu şehrin insanları. şöyle hatırı sayılır kar ne vakit yağdı diye dönüp ardıma baktım. en bilineni hatta en fecaatlisi 86 mart. en yakını 2003 2004 olmalı. bunlar 4 ve 5 yıldızlıktı. 3 yıldızlı da 2017 ocaktı. çünkü bir pazar günü makineyi alıp kadıköy’e fotoğraf çekmeye gitmiştim. şimdi işte; çayım gelmeden meteoroloji genel müdürlüğü’nün tahmin sayfasına baktım. yarın için istanbul tek yıldızlı kar yağışı, cumartesi ve pazartesiye ise iki yıldızlı tahmin var. lakin gönül en az üç yıldızlı kar istiyor!
istanbul,14 ocak
.
78- akşam vakti. ortada bir sofra. ama öyle ne halil ibrahim sofrası ne de zengin sofrası tadında. kendi halinde, geleneksel bir yemek etrafında 4 insan. ikisi erkek, ikisi kadın. biri evin daimi misafiri. diğer üçü şehrin bir kenarından bu sofra için kopup gelmiş. gülüp eğleniyorlar. her şey normalmiş gibi. her şey tamammış ve hiç eksik yokmuş gibi. oysa ve tam on dokuz yıldır bir kişi eksik o sofrada. çok özlenen biri.
13 ocak
.
79- şimdi usul usul, sakin sakin tüm kötülüklerin üstünü örter gibi yağıyor kar. ve yine bütün özlemleri dindirircesine. istanbul’a da yağarmış meğer kar!
15 ocak.
.
.
){kind=link}