nazar:
turuncu tişörtü, fosforlu yeşil ayakkabılarıyla adayı izler gibi yapıyor. bir yandan da elleri ve kollarıyla yanındaki kadına iştahla bir şeyler anlatıyor. sırtı bana, yüzü adaya dönük sarı saçlarından topuz yapmış kadın, kâh dinlediğini gösterir biçimde adama bakıyor, kâh önünden geçen pazar insanlarını izliyor. sanki bir karınca yuvasının önünde duruyorlar. ince yolda koşanlar, bisikletle ve scooterla geçenler, tempolu yürüyenler ve denizde otobüsler, tekneler. herkesin bir telaşı var. benimse kalemim.
adam şimdi de telefonla konuşuyor.
adam şimdi de telefonla konuşuyor.
kadın aynı tempoda kâh adama kâh insanlara nazar ediyor.
bense hepsine birden....
.
.
eksik 1 şey mi var?
- kuşlar deyince üç adam aklıma gelir hep; alfred hitchcock, cemal süreya ve yaşar.
.
- ezginin günlüğü mü diyordu hani; "eksik bir şey mi var hayatımda" diye söyleyen?
sanırım onlardı.bir de sezen diyordu ya; "ne yapsam olmuyor gözüm" diye.
bu aralar bana ikisi de uyar doktor; zira ve hâlâ yayınlanmamış üç adet yazı taslağım, okunmamış sekiz kitabım, izlenmemiş dört filmim, giyilmemiş bir takım elbisem, dinlenmemiş binlerce şarkım, gönderilmemiş iki mektubum ve görülmemiş bir arjantin'im var elimde!
.
.
-evet.
.
.
meselem :
asıl sorunumuz ne biliyor musun doktor?
sevdiğim filmleri yeniden izliyor, kitapları tekrar okuyorum. aslında hep aynı şeyleri görmeme ve okumama rağmen her defasında daha önce dikkatimi çekmemiş yeni bir şeyi de fark ediyorum. keşke hayat da filmlerdeki ve kitaplardaki kadar kolay, sade ve yalın olsa diyorum işte o zaman. esnek olsa bir de onlar gibi. ya da ve mesela geriye sarma imkanımız olsaydı bir film şeridi gibi. yahut bir zaman makinemiz olsaydı. böylece daha önce altını çizdiğimiz yerleri daha dikkatli geçip keşke demek zorunda kalmasaydık.
keşke!
son çalan şarkı :
herkes anlaşılmak istiyor, ama kimse anlamak istemiyor..
halbuki şöyle bir çay içilse karşılıklı...
.
.
yalan:
sonu bu denli kesin olan bir hayat için çok fazla düşünüyoruz.
çok fazla dert ve yük ediniyoruz.
çok.
çok fazla her şey?
çok fazla dert ve yük ediniyoruz.
çok.
çok fazla her şey?
.
.
ah keşkem:
son tahlilde; pazar günleri hayatın çizgilerini yeniden çiziyormuş gibi hissediyorum bazen.sevdiğim filmleri yeniden izliyor, kitapları tekrar okuyorum. aslında hep aynı şeyleri görmeme ve okumama rağmen her defasında daha önce dikkatimi çekmemiş yeni bir şeyi de fark ediyorum. keşke hayat da filmlerdeki ve kitaplardaki kadar kolay, sade ve yalın olsa diyorum işte o zaman. esnek olsa bir de onlar gibi. ya da ve mesela geriye sarma imkanımız olsaydı bir film şeridi gibi. yahut bir zaman makinemiz olsaydı. böylece daha önce altını çizdiğimiz yerleri daha dikkatli geçip keşke demek zorunda kalmasaydık.
keşke!
.
son çalan şarkı :
