annemin evi soğuk. her kış olduğu gibi bu kış da babamın milatlık hırkası üzerimde. hayır, yanlış hatırlıyor olamam. fakat yine de içimde minik bir tereddüt. kalite de bir yere kadar diye kendimle çeliştiğim, dilemmaya düştüğüm zamanlar oluyor. ama yok! biraderin değil babamın triko hırkası bu eminim. ölüm yılını düşünce en az çeyrek yüzyıllık bu hırka. daha da emin olmak için anneme soracağım ama. eskiden de fakirdik toplum geneli olarak lakin bu kadar yozlaştığımızı, ahlâkı geçtim vicdanın bu kadar köreldiğini görmemiştim hiçbir vakit. istisnalar haricinde herkes elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışırdı ve ortaya böyle asırlık kaliteli hırkalar ortaya çıkardı! şu an bu satırları telefondan yazıyor olsam da telefonsuz günlerimizi özledim. babamı özledim. hırkasındaki sigara kokusunu bile özledim...
..
.
