koyu, kopkoyu hani böyle zift gibi bir karamsarlık eşgalimi çevrelemiş de çıkmama izin vermiyor gibi. çok tanıdık bir his aslında. ve aynı zamanda da bir o kadar yabancı duygu. neşeli şarkılar, komedi filmleri, en sevdiğim yazarların kitapları fayda etmiyor böyle vakitlerde. hemen kaleme sarılıyorum. belki yazarsam çıkar, gider diye. gitmiyor..
.
