şoför arkası iki numarada sabahın altı buçuğunda uyuyamayan insan ne yapar ibrahim?
edip cansever olsa diyorum; hiç durmaz uzun, çok uzun bir şiir yazardı
oysa ben şiir bilmem ancak düz yazarım
ama ve yine de birkaç dakikalığına edip cansever olsam
işte bu alacakaranlık
işte şu sararmış, ölgün sokak ışıkları ve kıpkırmızı stop lambaları
işte durakta otobüs bekleyen emekçiler
işte yaşlı otobüsün yorgun sesi
derdim
ve manastırlı hilmi’ye bir de günümüz lisanıyla seslenirdim
hızla akıp giden günlerin hesabını sorardım
gençlerin mesaj yazma hızına yetişmek zaten imkansızken
kırmızı yağmurluklu kadından o mutlu bakışını borç isterdim
yanındaki talebeden de yüzündeki umut dolu heyecanını
elimde olsa
ama hiç bir şey otobüsün açılan kapısından içeri dolan serinliğin verdiği huzuru veremez
bunu da bir kenara not edelim lütfen
