yirmi dört ekim cuma. akşam saatleri. tüm ajanslar 21 aralık 2012 kıyamet tellallığını yapar gibi anadolu yakasına düşecek olan şiddetli sağanak için teyakkuzda. yalan yok. tırstım. eve erken döndüm. şimdi. karşımda ntv'nin gece gündüz programı açık. kulağımda spoty yeni müzik radarı. sol yanımda, masanın üzerinde ilgilenilmesi gereken klasörler. kafamın içi mahmutpaşa çarşısı gibi. kımıl kımıl. hiç durmuyorlar. devamlı hareket hallindeler. ne geçmişe, ne şimdiye, ne de geleceğe yetişemiyorum. belki biraz olsun durulur diye klavyeye sarıldım. nereden ve nasıl başlayacağımı hiç düşünmeden çalakalem ilerleyeceğim. hatta ilerliyorum, baksana! ntv'de şimdi bir kalın altyazı ya da teknik adı her ne ise diyor ki, SİBEL ALAŞ'A GÖRE 90'LARIN SIRRI NE? kulağımdaki müziği kapatıyorum ntv'nin ve sibel alaş'ın sesinin açıyorum bu gizi öğrenmek için. ama heyhat. sebebi hikmeti kaçırmışım. alaş hanım eskilerden bir şarkısını terennüm eyliyor.
gel sen benim ol gitsen hüzündür bir gülüşüne kurban al ben seninim bende hüküm sür koynuma giriver aman
sonrasında zaten selahattin yusuf milan kundera anlatmaya başladı. spotify'ı sibel alaş'a, başımı dosyalardan yana çevirdim. çok acelesi yok yarın başlarım dedim içimde konuşan sese. biraz daha öteledim bekleyen işleri. akşam ne yesem diye düşündüm bu kez. düşündüğümle kaldım. ebru gündeş fırtınalar'a başladı kulağımda. bu şarkının etkisi çünkü çok başka bende. bir bu fırtınalar. bir de aşkın nur yengi'den geceler düşman. bilmezsin. çünkü anlatmadım hiç sana. anlatmadığım çok şey var sanırım. ama çayda şeker, kızgın tavada yağ ne ise bu şarkılar çıktığında ben o oluyorum. sonra zaten toparlayabilene ve tutabilene aşk olsun. anılardan odalara, odalardan adalar'a oradan zonguldak çaycuma'ya rotası karışık yolculuklara kalkışıyorum güvenlik güçlerine inat. sonrası zaten hep karanlık. hep uçurum. aslında sonbahara düşen yapraklardan sonra en anlamlı şeyin kuşetli trenler olduğunu söyleyecektim sana. lakin bunu da söyleme fırsatım olmadı sevgilim. yine de gel sen benim ol. gitsen hüzündür çünkü.
.
