çok şey yazmak isteyip de hiç bir şey yazamamaktır bazen. elin ayağın değil ama cümlelerin dolaşmasıdır bazen de. özlemin arşa çıktığında bile susmaktır bazen. imkansızlığın çölünde yeşeren bir çiçektir bazen de. dil ne kadar inkar etse de kalpte gizliden gizliye büyüyen bir isyandır. sen onu uyuttum zannederken bir intizar şarkısıyla küllerinden yeniden doğandır. cümleleri büyükten küçüğe, çok önemliden az önemliye dizmek gibi kendine bile fark ettirmeden üzerine titremektir bazen. büyük konuşturup küçük dilini yutturandır. ve son olarak; başta söyleyeceğimizi sonda söyleyip öyle gidelim bu büyük yağmur yağmadan önce; biri hep daha çok sever. daha çok..
.
