238- aşk olsun - kıyılar mutedil açıklar kaba dalgalı

238- aşk olsun




nihayet, sonbaharın ayak sesleri. haftalar sonra içim ürpererek kahvaltı yaptım balkonda. yetinmedim. sahile indim. ama sahil de yaz sakinliğini kaybetmiş. okulcular yazlıktan direk istanbul sahillerine dönmüşler sanki. geniş aileler balonlu, konfetili doğum günü kutluyorlar. piknik yapıyorlar. 
bir genç kız, türk filminden çıkmış gibi ve hasretle elinde termos olan kel bir adamla, beyazlar içindeki bir kadına koşuyor. kadına aylardır görmemişçesine sarılıyor. adam termosu genç kıza veriyor. birlikte az ilerideki kalabalık sülale masasına yürüyorlar. 
ben sahile biraz daha yanaşıyorum. gençler arkamdaki çimende rugby oynuyorlar. önümde ise istanbul havalimanından kalkan uçaklar ve kavak cinsine benzer hışırtılı ağaçlar. yattığım yer bana göre şu an dünyanın en paha biçilemez bankı. tepemde ılgıt ılgıt esen rüzgar. solumda masmavi deniz ve adalar. kulağımda elbette sevdiğim şarkılar. daha ne olsun? aşk olsun sevgilim. aşk olsun..
.