dün işte bu zamana kadar ki en absürt tatilimden dönüşte yine sevmediğim bir akraba gibi sarmalayıp nemli nemli öptü beni.
henüz şehir merkezine girmeden değişen sıcaklık ve nem oranları sinir sistemimi germeye yetti. bu dünyada hiç üzülmesini istemediğim insana atarlandım. özürümü diledim ama kırdık bir kere. malum kırılan yapışsa da eskisi gibi olmuyor.
biraz sıcak biraz nem biraz gereksiz hoyratlık.
oysa her yıl aynı terane.
“yok böyle olmuyor kuzen. önümüzdeki yaz en az üç aylık ev kiralayacağım..”
ama ve lakin; hayaller kuzey ege, gerçekler bağcılar meydan..
ama ve yine de orkun kökcü iyimserliğindeyim.
önümüzdeki yaz hem beşiktaşım şampiyon olacak hem ben en az üç ay istanbul neminden uzak olacağım.
amin.
.
