sabah, beş kırk dokuzda çöp kamyonunun homurtusuyla uyandım. uyanır uyanmaz da beynim otomatikman erkin koray sesiyle çöpçüler şarkısını söylemeye başladı. aslında alarm saatim olan altı buçuğa kadar uyuyabilirdim. zaten çöpçüler de hemen gitti. lakin beynimdeki şarkı bir türlü susmak bilmedi.
