hani içinden bir parça kopar da yerine kocaman, yumru gibi dedikleri bir taş oturur ya. işte öyle bir şey. hani sessizce, sanki küs gibi ama tarifsiz bir sevgiyle bağlıyken hiç konuşmadan, uygun adım susarak uzun bir yolu, bu yol hiç bitmesin diye iç geçirerek yürür ya insan. işte öyle bir şey. hani gurbet ilde yatılı bir okula verilmiş körpe gibi turnikenin gerisinde bekleyene dönüp dönüp bakar da gitme demesini bekler ya insan. işte öyle bir şey…
