halbuki şöyle arkaya yaslanıp sakin kafayla düşünüldüğünde ne kadar çok ipe sapa gelmez, önemli gibi görünen ama derinlemesine bakıldığında zerre kıymeti olmayan işler, kişiler, şeyler hakkında boş yere kendimizi yiyip bitiriyoruz.
bunu biliyoruz. kendimize hak veriyoruz. yine de bu yanlıştan bir türlü geri dönmüyoruz. aksine aynı sarmalda dönmeye devam ediyoruz.
bu farkındalık mı güç yoksa bu zaafı bilip de bertaraf edememek mi zayıflık.
hangisi?
