bu alışkanlığı ne zaman ve nasıl edindim. hiç bir fikrim yok doktor. ama onlarca listem var. yapılacaklar ve alınacaklar listelerim. sanki the bucket listesi. ama değil. her zaman, her yerdeler. çalışma odamdaki planlayıcı tahtamda. telefonumun notlar kısmında. eşantiyon not kağıtlarında. outlook takviminde. inanmazsın, peçetelerde dahi. zihnimin içinde dönüp duranları saymıyorum bile. o derece. yarısı günlük blog tadındaysa kalan yarısı iş ve tüketim listesi. şimdi işte spotify açık. teoaman'dan emre aydına, hande mehan'dan sıla'ya yeni müzik radarı çalarken kamuran akkor'da durdum. kamuran akkor mühim çünkü. sonra listelerimden birini okudum. canım sıkıldı. nereden başlayacağımı bilemedim. bazen olur öyle. için bir şeyler yapmak arzusuyla doludur. enerjin yeterli seviyededir. ama hiç bir şey yapamazsın. adeta donup kalırsın. bu cumartesi öğleden sonra benim başıma gelen de buydu. çalan şarkıyı durdurur gibi görünmeyen bir el de benim pause tuşuma bastı sanki. bir süre, uzunca bir süre durdum öylece. sanki dünya yedi günde değil de hiç yaratılmamış gibi. ateş hiç bulunmamış, sümerler tarihte hiç var olmamış gibi durdum. nihayet, yapılacak onlarca işim varken ben şimdi bu satırları yazıyorum. bazen diyorum sevgili doktor, oluyor öyle..
.
