lara jewkins. yalnızlığın kalbinde bir kadın. teşbihte hata olmasın, rahmetli volkan konak'ın şarkısındaki huysuz, aksi, nalet adamın kadın bulmuş hali gibi. önce kocası bırakıp gitmiş. sonra oğlu terk etmiş. ana gibi yar olmaz derler ama anası bile neredeyse sırt çevirmiş. üvey evlat muamelesi yapıyor, iğneli, dikenli cümlelerini esirgemiyor biricik kızından. aslında yönetmeninin izin verdiği ölçüde yaklaştıkça, biraz tanıdıkça lara'ya üzülüyor da insan. çünkü kötü niyetli biri olmadığını görüyorsunuz. biraz mükemmeliyetçiliği, biraz hırsı, biraz doğrucu davutluğu ve finalde öğreneceğimiz "travması" yüzünden aslında çekilen bütün çile! son tahlilde ağır tempolu olsa da şık mantosu, gururlu yalnızlığı ve hiç göstermediği altmış yaşıyla lara ile empati kurabilirseniz sevebilirsiniz hem lara'yı hem filmi.. .