biliyorum çoğunluk bu şarkıyı çok sevdi. her fırsatta sevdiceğine ‘belki üstümüzden bir kuş geçer ‘dedi. ben de sevdim yalan yok şimdi. ama katil ve maktül şarkıları daha çok etkiledi beni. adeta içimden geçti. defalarca dinlemiştim. sene 2010-2011 yıllarında. bak ama böyle söyleyince bi’durdum… bi’düşündüm.
vay be dile kolay tam 15 sene. vay arkadaş. zaman çabuk geçmiyor. kanatlanmış uçuyor ibrahim, uçuyor. ne acelesi varsa sanki..
..
tüm bu yazdıklarım ve daha fazlası bir dakika içinde ve karanlıkta yüksek sadakat çalarken ve hem çok uykuluyken beynimden aşağı akıp yerlere döküldü. üstelik ve bana sorarsan, yukarıdakinden de daha güzeldi. kalkıp telefona yazıp yazmamak arasında kaldım. kalkmadım. ama bir fikrim geldi. daha önce de söylemiştim. biz böyle relaks vaziyetteyken akla üşüşen cümleleri bir yere kaydeden cihaz olsa neg’zel olur demiştim fi tarihinde. şimdi bu tarihi çağrımı yineliyorum. herkes dinlesin. bilhassa yapay zekacılar..
.
evet eyy yapay zekacılar size diyorum! bırakın trump soytarısına elon musk’ın kokmuş ayaklarını öptürmeyi. hem o ne öyle. liseli ergenler gibi caps yapıyorsunuz. azıcık kalıbınızın adamı olun..
hayır ben yapabilsem zaten yapacağım. size minnet etmeyeceğim. ama işte ben işin fikir tarafında çalışıyorum. fikir benden, icraat sizden.
misal sokakta, metroda, otobüste kafamızda gezdirdiğimiz şu koca koca kulaklıkları taksak ve böyle yazı tadında düşünceler akmaya başladığında da düğmeye bassak, düşünceler beyinden kulaklığa geçse, oradan da bluetooth vasıtasıyla telefonun not defterine düşse güzel olmaz mıydı?
bence şahane olurdu.
ama o değil de, bir yüksek sadakat vardı, sahi n’oldu onlara?
.
