yağmursuz, çok bulutlu bir pazar. ziyadesiyle müşkülpesent bir akşamüstü. joy fm açık. ismini bilmediğim sanatçı, sözlerini anlamadığım bir şarkıyı dillendiriyor. içimde anlamsızca kabaran bir coşku beni çok uzaklara götürüyor. doğrusu hep gitmek istediğim ama hiç gitmediğim bir yer burası. öyle bir yer var mı bilmiyorum. o yüzden orhan veli çok şanslı! oysa ben rüyalarımda da görmedim bu yeri. sadece düşünü kuruyorum. izlediğim filmlerin, okuduğum kitapların yardımıyla çerçevesini çiziyorum yalnızca. bir gün gidebilecek miyim onu da bilmiyorum. ama işte ümit ediyorum. nazım hikmet, o meşhum, ‘seni düşünmek’ şiirinde ümidin artık yetmediğinden dem vurmuştu ya hani cananıyla ilgili. bana şimdilik yetiyor ümidim. ayakta tutuyor. henüz gitmesem de, görmesem de o yer benim yerim çünkü. biliyorum. ama anlatamıyorum.. .
