fotoğraf çekmek diyorum ibrahim; dinlendiriyor, eğlendiriyor hatta iyileştiriyor yer yer. iki buçuk saat ayaklarına kara sular iniyor ama hissetmiyorsun. dünyayla hiç kurmadığın kadar bir bağ kuruyorsun. kuşlarla, kedilerle, balıkçılarla, vapurlarla, adalar'la yarenlik ediyorsun. farkında olmadan egzersiz bile yapıyorsun. en şahanesi de vizörden çektiğin fotoğraflara bakınca 'lan diyorsun bugün yine şapşahane fotoğraflar çektim.' kendinle anlamsız gurur duruyorsun falan. lakin eve varıp da o efsane fotoğrafları bilgisayarda açınca, sıfatın aha şu yukarıdaki beyefendiden daha suratsız bir hal alıyor. ama olsun. seviyorum bu sporu hafız. seviyorum.. .
