sabahtan beri yağan yağmur penceremde gözyaşı gibi akıyor şimdi. ben çayımı bekliyorum. her öğlen yemek sonrasındaki ritüelim. iş hayatımdaki tek bağnazlığım! bazıları türk kahvesi içer. ben sevmem. ama içene saygı duyarım en ibrahim tatlıses aksanımla. sonra düşünürüm. aslında hep düşünürüm. düşünülmemesi gerekenleri düşünürüm. bazen kendime eziyet ederim. ama kimseye etmem şikayet. sıkılınca düşünmekten vazgeçerim. pencereme bakarım. yağmur damlalarının uyumuna hayran kalırım. hafsa hanımın getirdiği çaydan bir yudum alırım. uzaklara bakarım. sisden ve pustan gözükmeyen, penceremin tek manzarası karatepe’yi hayal ederim. tepenin zirvesinde küçük bir kulübede odun ateşinde ısınırım. aynı ateşte kendi şarkısını söyleyerek kaynayan çaydanlığın sesine radyomdaki sanat müziği karışır. ben mutluluğu hatırlarım. seni özlerim..
