haftalar sonra eski mahallemden geçtim bu sabah. otobüs özellikle ve sanki benim için ağır çekimde ilerliyordu. hayatımın tamamı olmasa bile bir kısmı film şeridiydi. her metre karede ayrı bir hüzün, ayrı bir duygu vardı. birileri iç organlarıma dikenli tel dolamış da çekiyor, çekiyor, çekiyordu. sebepsiz boşalan gözyaşları gibi onlarca anı, yüzlerce düşünce birikti içimde.
öyle alışmışım. öyle özlemişim…
.
