eski bir resmini duvarıma astım bugün

ben eskiden rüyalara inanırdım sevgilim?
şimdi de inanıyorum fakat hatırlayamıyorum bu sabah
beş gibi içimi kıpır kıpır edeni bulamıyorum mesela

ses miydi yoksa iz mi yahut geçmişten gelen tembel bir anı mı?
hangisi?

ben eskiden diyorum; şairlere inanmazdım şiirlere inandığım gibi
hem sana inandığım kadar kimselere inanmadığımı söylemiş miydim?

söylemiştim

yine olsa, yine söylerim. yine gelsen, ama
işin gücün vardır şimdi. kim bilir belki çoluk çocuk bir de

.
eskiden diyorum sevgilim; bir şeylerin olmasını beklerdim
ne olduğunu bilmediğim ama hissettiğim, hayatımı değiştirecek
herhangi bir şey, olmazdı
şimdi beklemiyorum yine olmuyor fakat
çok özlüyorum eski günleri 

belki mevsimden, belki yaşımdan bilemiyorum
sen bilirsin?
arkası yarınlar vardı eskiden radyo tiyatroları, cumbalı evler sonra
vita tenekelerinde annemizin çiçekleri
şiir defteri arasında kurutulmuş yapraklar yok şimdi

hiçbiri,  sen yoksun, ben senden yoksunken 
her gün başka bir şarkının kuytusuna saklanıyorum 

yapacak daha iyi bir iş bulana yahut yeni bir pulsuz mektuba başlayana kadar
bugün mesela üç kez sevgilim dedim üç kez de seviyorum seni 
çünkü üç kez bitiremediğim bir mektuba başladım, sonra
.
eski, çok eski bir resmini duvarıma astım bugün sevmek için seni
tanımadığım zamanlarından sonsuza değin 
gözlüklüsün, orta üçtesin ve çok güzelsin
ve tüm sınıf gibi sen de yanılıyorsun çünkü
inandığım güzelliğin değil dünyayı esir alan gülüşün şimdi
aklımda bir şey var?
pervazda üşüyen hercailer ve rahatımız kaçmasın diye vazgeçtiğimiz doğrular sonra
cesaret edemediğimiz hayaller, öykündüğümüz mısralar hepsi
ama hepsi hüznümüze dahil aşkımız hariç

çünkü ve oysa; arka fonda vaya con dios çalarken oturmadık hiç

ve bir sahaf aralığında gizlice öpüşmedik, aynı yağmurda da ıslanmadık
ama sevdik
iliklerimize kadar sevdik, sezen dinler gibi sevdik birbirimizi

marmara'nın ege'ye karıştığı gibi sevgilim

ben eskiden, herkesten çok sana inanırdım..
.

sezen aksu - el gibi