parklar, bahçeler ve güvercinler - 20.04.2023
semtin küçük parkında, forrest gump'ın bankında amaçsızca oturuyorum. sakin mix derler bir spotify listesini dinliyorum. öğlenin göbeği. güneş bulutlarla üstünlük savaşında. zaman zaman sıcak yüzünü gösteriyor. park kalabalık değil. karşı salıncakta sadece bir anne kızını sallıyor. ötekisi ot-böcek meraklısı oğlunun peşinde dolanıyor. ve güvercinler. parkların mütemmim cüzleri. muhtemel bir erkek güvercin bir dişinin peşinde guruldayarak kabarıp duruyor. çeşitli şaklabanlıklar yapıyor. ne kadar da bizlere benziyorlar. dişi kaçıyor, er kişi kovalıyor. klişeler, insanlık ve hayvanlar alemi. mini bir belgesel izlettiriyorlar adeta bana.
.
yan tarafta bir adam. kastamonu'lu. nereden biliyorum? telefonda bacanağı ile konuşuyor gevrek gevrek oradan biliyorum. tepsi tepsi börek hesabı yapıyor. bacanak, kastamonu'ya kuzey yolundan ama erken gitmiş. radara yakalanmış olabilirmiş. onlar ikinci gün gideceklermiş. börek kıymalıysa dört tepsi olsunmuş. benim ıspanaklı sevdiğimi bilmiyor nereden bilecek. ama ben kanaatkârım. bir tepsi ıspanaklıya fitim! oysa hanımı diğer telefonda kızkardeşiyle daha üsturuplu, daha sakin konuşuyor. erkeklerin diyorum bu gösteriş merakı. ben buradayım, görün beni haykırışı. bu da başka bir belgesel diyorum.
...
göğe bakma durağı - 23.04.2023
herkesin balkonu kendine güzel ibrahim. benimki de bana özel. hem en güzel güneşe sahip benimkisi bana sorarsan. sormasan da öyle. bayram derler üç gün geçti. bir şey anlamadık. hoş koca bir ömür geçti yine bir şey anlamadık o ayrı. lakin çok sıkıldım. istanbul içi bedava seyahatı duyduktan ve birinci günkü trafik işkencesinden sonra kendi pandemimi ilan ettim. eve kapandım. bir filmi, üç diziyi yarım bıraktım. başlamak istediğim kitaplara el sürmedim. ama park ve bahçeleri arşınlamaktan geri durmadım güneşi gördüğüm vakitlerde. kuşları dinledim insanlardan uzaklaştım. anlamını bilmediğim şarkılar eşliğinde en az beş bin en çok sekiz bin adım attım. tatil bitmedi. ömrümün büyük bir bölümünde gelmesini hiç istemediğim hatta tedavülden kalkmasını istediğim pazartesi gelsin diye dualar ettim. adaklar adadım. olmadı. geçmedi. kağıt kesiği gibi yaktı. bitmedi. az evvel son altı bin iki yüz adımımı atıp girdim içeri. kesmedi. balkona çıktım. güneşten hala alacağım vardı. turgut uyar’ın damlarını atlaya atlaya ikimizi sevindiremeden ama ikimiz için güneşlenerek mutluluk valsi yaptım. atlamadık ev bırakmadım. hatta karşı mahallenin evlerine dadandım. fakat çok uzağa gidemedim. çünkü gözlerim son derece miyop. durdum. spotify'da beğendiğim şarkıları dinledim. ve fonda güneş ile balkon, solumda burgazada olunca zihnim ve ellerim boş durmadı elbet. gerçi pek bir şeye benzemedi yazdıklarım. ama aşırı kişisel tarihimin lüzumsuz bir belgesi olarak bir kenarda dursun diye yayınlayacağım sanırım...
...
.
.
.jpeg)
bir tuhaf pazartesi - 24.04.2023
yalın bir dengesizlik hali. gölgede üşüyorsun. güneşte yanıyorsun. ortasını bulamıyorsun. yarı güneşli kuytu bir yer arıyorsun. öte yandan ve sanki ıssız bir gezegene düşmüş gibi hissizlik durumu. sadece hışırdayan denize bakıyorsun. martılar bile suskun, umutsuz. kopacak fırtınayı bekliyor gibiler. kelimeler yabancı. bu yazdığım cümleler benim değil. kimin? bilmiyorum. üzerime giydiğim düşünce libası, büründüğüm kişilik falan sanki hep başkalarının. üstelik bu yalnızlık da benim değil. oturduğum banklarda bıraktığım izler de. eve gitmek istemiyorum. lakin dışarıda da duramıyorum. bu kalabalık çünkü çok vahşi. amipvari bir iştah. bostancı’nın elde kalmış son karış toprağına hücum etmiş sömürge ordusu gibiler. dalga sesleri iyi ama. adalar’ın eylemsizliği. sonra güneşin şefkati. arada esen rüzgarın hoyratlığı biraz kendine getiriyor insanı. kargalarla martılar sulh içindeler. yorgun kayalar hırçın dalgalara karşı hala vakarlılar. üstümdeki yolda koşanlar var. durup dinlenirken telefonla konuşanlar. bisikletliler. torun gezdiren nineler. özçekim yapan gençler. saat tam yarım. geldiğimde dutluktan hallice olan sahilde sağım solum insan dolu şimdi. gitme vakti.....
