8-kuzey karolayna

kentin yüksek yerlerine yağan kar gibi

seçiciyiz
seçici ve yalnız
yalnız ve mutsuz
mutsuz ve mağrur oysa

şairleri, çocukları ve kuşları çok seviyoruz
peki ama biz?

ya biz neden esirgiyoruz bunu birbirimizden?

civar illerden takviyelerle bastırılmaya çalışılan yangın gibi

aşkımız

üzerine su attıkça alevleniyor, yok olacağına daha da büyüyor.

denize yaklaştıkça niçin artıyor kederimiz?

evet insanlar mutsuz, insanlar huzursuz sevgilim
ben de seninle mutsuz ama bahtiyardım
bak işte! bir durak dolusu insan hepsi kuzeye bakıyorlar
baharın bir türlü gelmediği kasvetli bir salı sabahı
sanki godot'u bekliyorlar
peki ya biz?

ya biz neyi bekliyoruz bu lacivert akşamda

sınırları ve sonu çoktan çizilmiş olan bu dünya coğrafyasında?

çocukken yani orta iki ya da üçte

en sevdiğim ders tarihti ama 

'kuzey karolayna'dan çok değil

haber bültenleri başlayınca sustururdum herkesi

sanki annem saçımı okşardı spiker kuzey karolayna deyince

babam benimle gurur duyardı

telaffuzunu ve uzunluğunu 

ve uzaklığını

ve bilinmezliğini 

ve belki derinliğini

neden ve nasıl demeden sevdim

sorgusuz sualsiz, olduğu gibi

ne bir harf eksik, ne bir karakter fazla

iki kelime arasındaki boşluğunu bile

ben diyorum ki sevgili

ey sevgili

biricik sevgili

kuzey karolayna'yı sevdiğim gibi

lakin ondan da çok sevdim seni

ben seni sevince

kuşlar beni kıskanır, maveraünnehir bir iç deniz olur

iber yarımadası yeniden fetholunur

çiçekli dar sokaklardan denize çıkılır

dünya endülüs'te küçük bir avlu olur
ben seni sevince diyorum;

içimin kışları bahar olur, çiçek açar

şair olur, edip'ten rol çalar
29 çeken şubat gibi artık olan hayatım bir anlam bulur

evet doğrudur

son zamanlardaki suskunluğumu yıldızların sessizliğinden ödünç aldığım

doğrudur, konuşur gibi şiir yazan adamları kıskandığım

ve her kış başlangıcında sana gelmek için can attığım doğrudur

zamanın hükmediciliğine boyun eğdiğim sonra

saatime baktığımda sensiz geçen yılları görüyorum

görüyorum ama kimselere söyleyemiyorum 

marmara'nın sisinde kaybolan burgaz gibi parça parça yok olduğumu

ayakkabıcı tahir'e yok yere borç taktığımı

geçen yıl aldığım sardunyaya iyi bakamadığımı

ama daha kötü ne olabilir?

dünyayı durdurup beni okyanusun ortasına taşıyan gülüşünü bir daha göremeyecek olmamdan
daha kötü ne olabilir?

daha kötü ne ?

oysa ve hala hep aynı şarkıları dinliyor, aynı rutinleri yapıyorum

hiç değişmedim dökülen bir kaç tel saçımı saymazsak

eskisi gibi özlüyorum, eskisi gibi düşünüyorum seni

zira zamanı ayırmadım ikiye

senden önce ve senden sonra diye

çünkü sen benim tek takvimimsin

kışım da yazım da sensin
baharlarım zaten sen
en sevdiğimsin
tıpkı kuzey karolayna gibi

.

melike şahin - tutuşmuş beraber