79-yeşil

haftada beş iş günü olmasına rağmen günleri ikiye böldüm. bir gün siyah çay demliyorum. ertesi gün yeşil çay. bugün yeşilin sırası. hazır, paket yeşil çaylardan almıyorum. zararlıymış diyorlar. mikroplastikler mi ne oluyormuş. aktardan aldım geçen gün yüz gram kadar. bir de french press derler ecnebi aygıtı aldım demlemek için. ilk başlarda tadına alışmak zor oldu. bazen hala çeyrek kesme şeker atmadan içemiyorum. oysa siyah çay ve kahveyi şekersiz içiyorum. ben bunları yazarken o geldi. bugün çay demlememişsiniz dedi. şerefe der gibi yeşil bardağı havaya kaldırarak bugün yeşil günü dedim. yarım ağız gülümsedi. bir şey demeden, sessizce ama beni soru işaretlerine boğarak gitti. 

neydi şimdi bu? 

çayım hakkında bugüne kadar hiç yorum yapmamış, renk vermemişti. çok sevdiği için mi böyle davranmıştı. yoksa ve zaten çayımı beğenmeyip bugün safinaz hanım demleyeceği için çok mu sevinmişti?

.

mayra andrade - les mots d’amour