“insan, yaşadığını değil de yaşayacağını seviyordur.”
her türlü zorluğa, imkansızlığa, kaosa, çılgınlığa ve bozuk para gibi harcanan insanlığa rağmen umudunu sağlıklı ve canlı tutabilmesi, “gemiyi hala terk etmemesi” belki de yaşayacağı bu ihtimaller yüzündendir. küçük de olsa bir umut mevcut değilse zaten yaşamanın bir anlamı olur muydu?
.
yaklaşık üç yıl sonra yüz yüze görüşebildiğimiz kadim dostum dün bir hayalinden bahsetti. kendi hayalimmiş gibi sevindim. hatta tuttum kenarından ortak oldum hayaline. seve seve kabul etti. türk'üz ve karadenizliyiz tabi ikimiz de. çabuk parlar, aynı çabuklukla söneriz. o ayrı. lakin hayali, uzaya gidecek ilk türk olma hayalinden daha imkansız değil. çok zor da değil. isteğimizi eyleme geçirmek gerekiyor sadece. şartlar denen vahim şeyleri biraz düzene koymak. biraz cesaret. biraz kararlılık. bi’lodos ve bi’kayıkla olacak bir iş. beynimizin arka çeperine attık şimdilik. demleniyor.
.
işte ise işler çok iyi gitmiyor. jübileme sayılı aylar kala patronlardan birine şarladım geçenlerde. henüz kovmadılar daha. zira ve hala kullanışlı bir elemanım
onlar için. benim gibi beş departmanın işini sorunsuz ve bir departmanlık paraya üstelik 5 kişilik işi üç kişilik ekiple yapacak salağı bulamayacaklarını biliyorlar elbet. bundan mütevellit büyük patron ortamı yumuşattı. haklı da olsa sert ve kuralsız çıkışımı şimdilik görmezden geldi. körler sağırları oynuyoruz bir süredir ve birbirimize dokunmayıp bin yıl yaşamak gibi bir gayemiz varmışçasına devam ediyoruz. basın karşısında zoraki mutluluk pozu veren geçimsiz ünlü çiftler, liderler gibiyiz. ama çok sürmeyeceği belli. inceleceği yeri bekliyoruz sadece..
.
uzun süredir defalarca tekrar ettiğim bir şarkım yoktu. geçenlerde adem gümüşkaya isimli artvin’li bir arkadaşın şarkısını duydum. üç gündür sadece onu dinliyorum. kaç tekrar yaptığımı unuttum. öyle sevdim yani. öyle.
.
ben de diyorum durumlar böyle.
sende durumlar nasi?
.
