günahtır belki söylemesi ama; kalabalığı, kaosu ve insanları sevmiyorum sevgilim. sabahın altı buçuğunda direksiyon sallarken ve güneş gözümün içindeyken aklımdan geçen bazı şeyler var. bana sorarsan güzel şeyler. şehir içinde araba kullanmaktan diyorum ne kadar nefret ediyorsam uzun yolcuklara da o kadar aşık, o kadar sevdalıyım. şimdi mesela; kısa mesafe işe gitmek yerine yönü ve yolu belli olmayan uzun, çok uzun, hiç bitmeyen bir yolculuğa meyledeyim istiyorum. dünyanın bütün derdini, gamını, kederini ve küçük burjuva telaşlarını bir kenara koyup diyorum hani.
uzun bir yol.
tek bir şarkı.
ve elbette sen olsan yanımda...
sonra hiç durmadan dünyanın düz mü yoksa gerçekten yuvarlak mı olduğunu test edelim. zeytin ağaçlarının ve sıradağların arasından, bulutların altından, falezlerin üstünden sonsuzluğa gidelim diyorum.
