07:50. pazar. balkonun güneş alan çok az kısmı haziran. gölgede kalan yerleri mart. yer yer şubat. yüzümü güneşe sırtımı şehre verdim. hep yapmak istediğimdi. ama bir beton kütlesinin içinde asla değil. bu nasıl bir ironidir? hayat benimle dalga geçiyor! yüzüm sıcak. bedenim soğuk şimdi. bu ahval ve şeraitte martılarla kargaların kuş dalaşını izledim sabah sabah. çığlık çığlığa bir lokmanın peşinde kanat çırpıyorlardı. elbette herkesin bir ekmek kavgası var. kendine göre de bir sebebi. benim de sebeplerim var. hem kalmak hem gitmek için. ama onlar kadar içgüdüsel olamıyorum. sanırım bizim en büyük çaresizliğimiz de bu.
.
