vivaldi

kadıköy'den bir tatlı huzur almayalı uzun zaman olmuştu. aşağıdan yukarı baştan aşağı bir güzel arşınladım bahariye’yi. kozmetikçi ablanın beni kandırıp pahalı bir parfüm vermesine göz yumdum. lakin hemen akabinde dükkanı satmaya kalkması karşısında dirayetli davrandığımı söyleyebilirim. sonra moda'ya çıkıp adalar'a selam durdum. moda’dan inişte ise altıyolu ve boğa’yı cepheleyen kafenin en jeopolitik konumuna yerleştim sıcak denizlere inmek isteyen ruslar gibi. aceleyle koşuşturan insanları, hiç durmayan trafiği izledim dakikalarca. yanımda bitiveren kedilerle konuştum. pek sevmeseler de tostumu paylaştım. arkamda kibar bir beyefendi ile yüksek volümde konuşan hanımefendinin otopark maceralarını dinledim. sarışın kadının vivaldi sevdiğini böylece öğrendim. daha sonra rüzgarı dinledim. hemen kafenin altında satışa sunulan kır çiçekleri ile karışan kış kokusunu da içime çektim bugün. evet.