o’nu gördüğümde bryan "all for love" diyordu. aslında her sabah görüyordum da ses etmiyordum! uyuklayarak geldiğim kartal’da kurulmuş saat gibi onu görmek için aralandığını gözlerimin sanki bugün farkettim. gerçi dışardan bakınca tam bir soğuk nevale idi. ama güzeldi. güzelliğinin farkında idi. hem belki de bu güzelliğe askıntı olunmaması için sonradan öğrenilmiş bir nevalelik olması da muhtemeldi bu soğuk duruşun. olamaz mıydı? her sabah en ön vagonunun en ön koltuğuna oturuyordum. her sabah kartal’da en ön vagonun arka sıralarına oturuyordu. o binerken, ben inerken görüyordum o’nu sadece. bu sabah farklıydı sanki. öyle ki buraya yazacak kadar. all for love çalıyordu o’nu gördüğümde. güneş kadar parlaktı. fransızca şarkılar kadar güzeldi. inerken baktım, bizim vagonda yoktu!
.
bryan adams - all for love
.
