bu
şarkıyı duyduğumda her ne yapıyorsam bırakıyorum olduğu gibi.
trendeysem elimdeki kitabı bırakıp, soğuk camdan uzaklara çok uzaklara
gidiyorum. ofisteysem eğer penceremden küçük bir parçası görünen mavi
suların derinliklerine iniyorum. eve dönüş yolunda isem şayet kanatlanıp
uçuyorum adeta. hiç bitmesin istiyorum. candan söylesin hep istiyorum.
hülasa-ı kelam ben bu şarkıyı çok seviyorum. ki hakkında ikinci kez kalem oynatacak kadar. geçimsizim bugünlerde.
evet.
.
candan erçetin - ben kimim
beklemek
-
metro istasyonunun serin, derin ve loş ışığında gelecek treni bekliyoruz.
biraz uykulu. biraz düşünceli. biraz yalnız. ömrümüz diyorum zaten hep bir
şeyle...