350 - kış kokusu yahut kar tutkusu ya da fargo soslu diziler - kıyılar mutedil açıklar kaba dalgalı

350 - kış kokusu yahut kar tutkusu ya da fargo soslu diziler

 


bir süredir yine usul usul, her gün bir bölüm dizi izliyorum. haftalardır işe gidip eve dönmek dışında sosyal etkinlik, hobi olarak yaptığım tek işlevsellik. dizi apple tv  2025 yapımı. the last frontier.
hani öyle ahım şahım bir dizi değil. en azından benim için. ortalama amerikan zekasının bulabildiği standart konulardan biri.
ya bir gemi batar, kurtulanlar ıssız ama gizemli bir adaya sığınır. ya da bir uçak düşer. yine kurtulanlar olur ve olaylar çok acayip gelişir.
bu dizide de azılı suçlularla dolu bir uçak düşer ya da düşürülür. ve olaylar alaska'daki küçük, kendi halinde mutlu mesut hayat süren bir tutam kasabalı, mahkumlar ve cia ajanları üçgeninde büyüyerek gelişir.


ha madem üst sınıf bir dizi değil peki neden ısrar ediyorum? çünkü; bembeyaz örtülüyle çevrili, alabildiğince güzel bir doğa var. bu doğanın ve içindekilerinin çağrıştırdığı sanki fargo izliyorum hissi var. e bir de haley bennett var. ama en çok o bembeyaz karlar içindeki kasabanın kartpostallık manzaraları. çünkü diyorum kışın, kış dizi ve filmlerini izlemek çok keyifli ibrahim. her yerde kar var. bir tek nilüfer'in şarkısı eksik. her yer bembeyaz. yürüyenlerin ayakkabılarının  karla birleştiği nokta çıkan o hırıltılı ve kalın ses. ve yine konuşanların nefesinden havaya süzülen dumanlar. her biri ayrı anı. her biri ayrı çağrışım. aslında ve tamamı çocukluğum galiba. 


düşünüyorum da; bu yaşımızda hala kar kar kar diye ünlememiz. bırakın gerçeğini bir filmde izlerken bile heyecanlanmamız, bu soğuk şeyle bu kadar sıcak muhabbetler geliştirmemiz sanırım çocukluk travması olarak kaldı bizimle. olumlu manada elbette. hangi filmdi o. hah buldum. venuto al mondo (2012) aylardır yağmayan kar, birden lapa lapa yağmaya başlayınca çılgına dönüp şehre yeni gelen ve tartıştığı yabancı kadına bu bir mucize, sayende oldu deyip deliler gibi sevinen saraybosnalı gojco gibiyiz bazen hepimiz. kar sanki bütün kötülükleri, tüm umutsuzluklarımızın ve mutsuzluklarımızın üstünü örtüyor. bize unutturuyor. o yüzden mutlulukla ilişkisi olmalı. cemal süreya'nın kahvaltısı, kış güneşi ve kar. benim mutluluk silahşörlerim ibrahim. seni bilemem.

.

si*se - the truth