üç sokağa birden bakan, güneşi olabildiğince alan bir balkona sahibim. sadece bu nimet için bile yatıp kalkıp şükretmeli insan. lakin içerideki parazitler izin vermiyor. sonra bir de dış güçler var. birlik olup şu kararsız ekim güneşinin keyfini sürdürmüyorlar. evet, bugün ekim güneşi kararsız sevgilim. bir açıyor. bir kapatıyor. tıpkı ruh hallerimiz gibi. ama şu bir gerçek ki; bazen bizim diyemediklerimizi şarkılar anlatıyor. tüm prangalarımıza inat. en iyisini, en güzelini onlar söylüyorlar. ve evet, hala anatolian rock rüzgarından çıkamadım. tahminimden uzun sürdü. peki şikayetçi miyim? hayır. asla ve kata. hem bak işte güneş de kalmaya karar verdi. çöl ortasında açmış çiçek gibi umut verdi. artık bugün karada ölüm yok bana. ama yarın ne olur bilemem?
