tek mekan çekimli, bol diyaloglu ve eser miktar gerilimli filmleri seviyorsanız gelin yamacıma erenler! çünkü bu film tam size göre. tempo filmin demirbaşını oluşturan alice yazılı telefon çaldıktan filmin sonuna kadar hiç düşmüyor. bu haliyle bana fena halde tom hardy'li locke(2013) filmini anımsattı. biraz da david lynch eserlerinin "karmaşasını" ve elbette mulholland drive filmini.
.
filmimiz kızlarının kaza yaptığını telefonda öğrenen anne babanın olay yerine giderken yaşananları merkezine alıyor. dakikalar ilerledikçe ve kaza yapan alice'in anne babası 50 dakika mesafedeki olay yerine doğru yol aldıkça ailenin anlaşmazlıkları, aynı olaya bakışlarındaki hatta ebeveynlikle ilgili düşüncelerindeki zıtlıkları onlarla birlikte yaşıyoruz. baskıcı, dediğim dedik frank ile doğruları yapmaya çalışan paramedic maddie'nin tereddüt çizgisini izliyoruz adeta.
çocuklarının yaşadıkları küçük büyük tüm zorluklarda her zaman kolay çıkış yolunu hazırladıklarını düşünür anne maddie. hazmetmesi zor olan bu olayda da kızının yaptığı ölümcül hatanın sorumluluğunu almasını, aksi takdirde bu suçluluk duygusunu hayatı boyunca yaşayacağını söyler. ama baba frank ne pahasına olursa olsun "kızının geleceği için" suçu üstlenmek ister. mantıkla duyguların çarpıştığı gel-gitli anları, dikenli sorgulamaları aileyle birlikte yaşıyoruz. tarafsız gözle bakarken anneye yüzde yüz katılıyorsunuz. ama Allah korusun aynı olay başınıza gelse diye empatiye giriştiğinizde de frank'i çok da yargılamayabiliyorsunuz. son tahlilde yapılması gereken doğru tektir. ama ve lakin yine de yaşayan bilir diyorsunuz..
.
ha asıl mesele filmin sonunda. final biraz beyin yakıyor, dumura uğratıyor. ucu açık tyt sorusuna bürünüyor..
aslında telefon görüşmelerinin devamında 3.şahıslar telefona girdiğinde bir işkilleniyor insan. ne oluyor lann diyor. ama gerilime ve tempoya yeniliyor. finalde de zaten olan oluyor saçlarınızdan dumanlar çıkıyor!!!
ezcümle imdb'nin 6 puanına hiç katılmıyorum ve helalinden 7 diyorum..
.
){kind=link}