haftalar sonra nihayet yağmur. balkonda üşüme hissiyle bir kahvaltı. ardından babamın ahirete intikal yıldönümünü hatırlatması abimin. ikinci bardak çayla birlikte bu dünyadaki kar zarar hesabını yapma ihtiyacı. karşı komşu çocuğunun çığlığı ile kirpiklerimden aşağı birden boşalan gözyaşları. o sırada dilenci şarkısını zara’nın muhteşem okuması. yaz boyu çatılarda böğüren martıların yağmurla beraber susması. evdeki hesabı yaz tatiline uydurma çabası. işyerinde yüreğimin istediğiyle alışkanlıklarımın vicdanımla cüzdanım arasında kalması. bazı şarkıların yıllar geçse de etkisinin hep aynı olması. ama bazı özlemlerin telafisinin olmaması.
.
