deprem olur. istanbul’u terk edin derler. afrika sıcakları ile basra sıcakları ittifak edip üstümüze üstümüze gelirler. istanbul'da durmayın derler.
“lan olm gidebilsek zaten sizin sözünüze de gözünüze de bakmayacağız. taşı toprağı altın olan bu şehirden tası tarağı toplayıp ardımıza bile bakmadan gideceğiz ama.. ..
ben istemez miyim bir adada yaşamayı. kuzeyli rüzgarların beşiğinde sallanmayı. yahut sıfır nem sonsuz oksijenli bir karadeniz yahut kuzey ege köyünde ikamet etmeyi.
ama işte.
bağımız var.. kökü çok derinlerde..
zincirlerimiz var..
zaaflarımız var.
zorundalıklarımız var..
var oğlu var senin anlayacağın..
o yüzden sükunetimiz ihtiyatlı. dualarımız inşallahlı..
ama ve yine de elbet bir gün diyorum ibrahim. elbet bir gün..
elbet..
.
