bunu tahmin etmeliydim. meltem gürle sadece okunmaz. okurken de yazdırır. zira henüz birinci anlatısının, ikinci paragrafında tutamadım kendimi. zihnimin tükenmez kalemiyle suya yazmaya başladım adeta. ama böyle olmayacaktı belliydi. kayıt altına almasam düzensiz göçmenler gibi gelen kaybolacaktı. buna ne ben, ne meltem gürle ne de çerkes eniştem razı gelmezdi. yanlış okumadınız, evet çerkes eniştem. çünkü ve zira; gürle ikinci paragrafta bir adamdan bahsediyordu. üç parçalı takım elbise giyen, davudi sesli ve yumuşak bakışlı bir adam. e dedim bu benim çerkes eniştem. doğrusu babamın eniştesi. üç parçalı gri takım elbisesini yaz kış çıkarmazdı üzerinden. etkileyici, davudi bir sesi vardı. öfkelendiği zamanları saymazsak bakışları da çoğunlukla yumuşaktı. puzzle’ın tek eksik parçası eniştemin japon değil has ve has çerkes olmasıydı. ama yetenekli adamdı benim eniştem. icabında japon bile olurdu. hele ki kafayı bir şeye takmasın, gözlerini çekik yapacak kadar kısar, uzaklara bakıp uzun uzun susardı. herkes ağzından çıkacak o bir kelimeyi sabırla bekler, sonucuna razı olurdu. sertti, otoriterdi ama adaletliydi benim eniştem. sülalenin hatta kasabanın doğal lideriydi. kız mı istenecek ekip başı eniştem olurdu. iki aile anlaşmazlığa mı düştü arabulucu eniştem olurdu. yatırım mı yapılacak, akıl hocası eniştem olurdu. üstünden hiç çıkarmadığı, üç parçalı gri takım elbisesi, davudi sesi ve derin bakışlarıyla bütün sorunların üstesinden gelirdi. yani sizin anlayacağınız, osimhen gibi adamdı çerkes eniştem. tek başına bir takımı şampiyon yapabilecek güçteydi. ama ve lakin; bu kadar güçlü ve etkili adamın ölümü de çok ironikti oldu. üç parçalı gri takım elbisesiyle bir arabuluculuğa giderken üzerine basıp kaydığı muz kabuğu eceli oldu maalesef. ne denir? takdiri ilahi.. seksen sekiz yaşında, daha yapacak çok işi varken aramızdan ayrıldı çerkes eniştem. onu diyorum ilk günkü gibi özlüyoruz. meltem gürle’nin irlanda dedteri olmasa da özleyecektim. ama bugün daha çok özledim.
.
