fotoğraflara bakmayı seviyorum. ama öyle her şeyiyle kusursuz görünen, ben buradayım diye bağıran fotoğrafları değil. hani karışık demeyelim de daha çok detayı olan, her bir köşesinde ayrı bir hazine saklıyormuş gibi ama öte yandan da kusurluymuş gibi duran, fotoğrafları seviyorum. lakin denize açılan uzun bir sokağın ucundan geçen şehir hatları vapurunu diyorum daha çok seviyorum. hatta çocukça seviyor, seviniyorum. içinizdeki çocuğu kaybetmeyin diyorlar ya hani. içimdeki çocuğu bulduğum ender alan biri işte bu geçişler.
.
lisa ekdahl - öpnna upp ditt fönster
