61- hit the road (2021)

benim için sinema; fotoğraf anlarının peş peşe sıraya dizilmesi demektir. bu yüzden çok şey söyleyen değil de çok şey gösteren filmleri daha çok seviyorum. işte hit the road da tam böyle bir film. az konuşup çok şey anlatıyor. her bir karesi ayrı bir poster olacak kadar güzel. öyle derin. öyle hisli..

...

ayağı alçıda huysuz ve aksi bir baba, şımarık ve yerinde durmayan bir velet, çocuklarıyla kocasının arafında kalmış bir kadın ve çok konuşmayan genç bir adamın yolculuğu ile başlıyor filmimiz. dolayısı ile önyargı bardağımız ilk sahneden itibaren dolmaya başlıyor.

şımarık hareketler yapıp edepsizce davranan küçük çocuğa bir ayar oluyoruz ilkten. ama yol ilerledikçe sevmekten öte hayran kalıp keşke benim kardeşim olsa diyorsunuz.

keza ayak parmağından kalçasına kadar alçılı baba, bisikletliye çarpıp arabam çizilmiş diye bencillenen, oğlunun araba kullanışını hor gören, karısıyla her konuşmada zıt giden huysuz ihtiyarın bile hassas bir kalbi olduğunu, tıpkı bizim coğrafyamızın babaları gibi dışarıdan çelik gibi sert ama sevincini de kederini de içinde yaşayan bir adam olduğunu yolun ilerleyen kısmında öğreniyoruz.

öte yandan anne de coğrafyadan nasibini alacaktı elbette. çocuk elli yaşına da gelse aman çocuğum üşümesin, aman çocuğum düşmesin, atkını bereni iyi sar evladım, yerdeki oynak taşlara iyi bak çocuğum tadında evladının kendi ayakları üzerinde durma süresini uzatan, bizim analık-evlatlık hallerimize empati yaptıran korumacı anne figürü.

ve nihayet ortalıkta pek gözükmeyen, çekirdek ailenin en sönük yıldızı gibi duran ama yolculuğun yapılma sebebi genç ferit. ne yaptığını, nasıl bir belaya karıştığını film boyunca asla bilemediğimiz fakat bundan kurtulmak için yurt dışına kaçması zorunlu olan ferit. içinde ve kafasında binlerce düşünceyle çok fazla konuşmadan, sadece sigara içerek kardeşiyle oynaşarak yol alırken bir noktada annesi ve babasıyla yüzleşiyor. öyle ki babasıyla ilk kez iki erkek gibi oturup konuştuklarını söylüyor bir elma molasında.

son tahlilde filmin hatırımıza getirdiklerinde biri de hz. ömer'in "bir insanın tanımanın 3 yolu vardır; yolculuk, ticaret ve komşuluk" sözü. bunu teyit eder gibi çekirdek ailemiz de bu yolculukta daha iyi tanıyor hatta anlıyor birbirini.

bu arada filmde her klasik müzik çaldığında neden bilmem angelopoulos'un eternity a day filmine bağlandım.

ve yine unutmadan belki siz de annesinin ferit'e sorduğu en iyi film sorusuna cevap vermek istersiniz. benim bir numaram hala ve ısrarla; los lunes al sol..
sizi bilemem..