cennetin sesi

sabah sekiz. 65 + dört amcayla ege denizi’nin bağrındayız.. bu duygu nasıl anlatılır bilmiyorum. ama bildiğimden başlayayım. ağlayan, zırlayan çocuk sesi yok. elinde bir parça yiyecek kuş besler gibi evladının peşinde dolanıp hadi annecim ye şunu diye çemkiren yahut otuz saniyede bir kafanızın üstünden doruuuk , berkecaaaan kıyıdan uzaklaşmaaaa diye böğüren ebeveynler yok. sulu şakalar yapan ergenler yok. sadece rüzgarın fısıltısı ve dalgaların melodisi var. yakmayan güneş var. iyot kokusuna bulanmış krem kokusu var. sanki cennetten bir köşedeyiz. üstelik yasak elma yedirecek havva da yok. 

daha ne olsun ibrahim!

.

shake shake go - england skies