taşlıcalı yahya'ya mektuplar-I

içinden doğru sevdim seni

bakışlarından doğru sevdim de

ağzındaki ıslaklığın buğusundan

sesini yapan sözcüklerden sevdim bir de

beni sevdiğin gibi sevdim seni

kar bırakılmış karanlığından.
- edip cansever-

duyduğunda çok uzaklara savrulduğu bazı şarkıları olur hani insanın

benim de var böyle şarkılarım taşlıca'lı

beyaza kesmesini hasretle beklediğimiz bu kahverengi ocak’ta yakalandım üstelik birine

ahmet efendi bakkalını açmamış, sokak lambaları henüz sönmemiş ve aşktan ümidimi hala kesmemişken bu sabah

lise ikiye gittim

sıra arkadaşım mehmet akif  l’italiano’yu söyledi önce müsamere salonunda, alkış kıyamet 

asıl ondan sonra koptu

sezen’den bir parça seçmişti, bir üst sınıfımızdaydı

saçları her zamankinden kumral ve kısaydı

bembeyaz bir gömleği, hüzünlü gözleri vardı

sesi titrerken oturduğum yerde üşüdüğümü hissediyordum

tiz notalara çıktığında ise gözyaşlarımı saklıyordum arkadaşlarımdan

şarkı kaç yüzyıl sürdü sayamadım

ben kaç kere öldüm, kaç kere sevdim

deniz kenarında bir bankta sessizce oturduğumuzu hayal ederken

saçları her zamankinden duygulu, sesi masmaviydi

salonda sadece o ve ben var zannederken 

sanki bir pazar günü serasker'de rastlaşmış gibi sıcaktı duygusu
çok uzakta değildi ama çok yakın da değildi
hani elini uzatsan yakalanacakmış ama yakalanır yakalanmaz uçacakmış hissi veren bir mutluluk hali
gülerken ağlamak gibi yahut yaşarken ölmek 

zordur bilirim sesi saçlarımı okşarken
bu aşkın tek taraflı olduğunu düşünmek
oysa aynı şarkıları her gece, her gece yeniden dinlemek gibiydi onu sevmek

hem o bilmiyor ama

beni ilk kez ağlatan o kadını ben hiç unutmadım taşlıca'lı,  hem hiç..

.

sezen aksu - kurşuni renkler

.

foto : fethi paşa korusu'ndan inen uzun merdivenlerdeki hüzünlü papatya-2023 ilkbaharı