birey ve toplum olarak tavsiyeye, desteğe her zamankinden daha çok ihtiyaç duyulan bugünlerde diyorum; rüyamda bir arkadaşıma bilmiş bilmiş öneri ve telkinlerde bulunmak hayatın seninle taşak geçtiğinin göstergesi değil de nedir canım viktor? bu sabah iyi değilim. dün akşam da değildim. öyle dolunaylara, kapalı gökyüzünün etkilerine falan pek inanmam. bu bendeki başka bir karanlık. öyle ki yanıp kül olduğum, çarşısına ayrı, rıhtımına ayrı, bahariye’sine başka methiyeler düzdüğüm kadıköy’den geldiğim otobüsle geri dönüyorum şimdi. ne deniz havası, ne çarşı kokusu. hiçbirini istemedi canım. öyle bir bıkkınlık. tarifsiz bir yılgınlık. kaçar gibi dönüyorum işte şimdi. gelirken düşünüyordum. ara sıra düşünürüm böyle! bu yazı çizi, blog işlerini iyi gelsin diye yapıyorum ama ya daha da kötüleştiriyorsa. böyle her vakit yazmak, karınca misali su taşıdığımı düşünürken ya çalı çırpı taşıyorsam ateşime. dinmeyen kısırdöngülerimi daha da çoğaltıyorlarsa ya? bilemiyorum sevgili viktor. bilemiyorum..
.
foto: kadıköy rıhtımdan - 2023 sonbaharı
