yeni yılın ilk günü. sabahın sekizinde yola çıkınca böyle vakitlerde hep hissettiğim o duygu. ‘tokatçı’ will smith’in ı am legend filminde yaşıyorumu hisseder gibi oldum yine. bomboş sokaklar. bir çöpçüler. bir de kediler. korna sesi yok. bağıran çağıran yok. dünya derin uykudaymış gibi. bomboş istanbul trafiğinin tadını çıkararak anneme geldim. kahvaltımı yaptım. rençberliğe başladım. annemin listesindeki otuz sekiz işi üç buçuk saatte tamamladım. şimdi yorgunluk kahvemi içiyorum.
bir de işte; nasıldı o cümle?
yeni yıla ne şekil girersen hep öyle mi gidiyormuş ?
ben candan erçetin’in en sevdiğim şarkısını ricardo lemvo kardeşimden dinleyerek girdim. umarım, sempatik türkçesi başıma bir işler açmaz…
.
.
foto : annemin bahçesi - 2024 ocak
