bu sabah; kitapların yerlerini değiştirirken açık olan radyomdan girdi içime.
sesimde, nefesimde, damarlarımda akan kanda ve dahi tüm kılcal damarlarımda bu şarkı çalıyor şimdi.
iş yaptırmıyor. kitap okutmuyor. safî hayal kurduruyor.
en çok da seni düşündürüyor..
bilimsel gerçekliği olmayabilir belki ama iddia ediyorum; nasıl ki insan ruhunun kanlı canlı bir ikizi varsa aynı ruhun bir de müziği vardır. çünkü bazı şarkılar özeldir. milyon şarkıya bedeldir. hatta bir ömre bedeldir. insanı birinci notasında teslim alır. ilk dinleyişte aşık eder kendine.
zaten bana sorsan, 'hayat bir balkan şarkısıdır' derim.
neşeli gibi gözüken ama her dinleyişte bir yanımızı mutlaka hüzne ve bazen kedere bulayan ama içinde umudu da barındıran ezgiler bütünüdür.
çünkü ve zira; hiç gitmeden, dünya gözüyle bir kez olsun görmeden aşık olduğum ve bir parçamın hatta büyük bir parçamın ait olduğunu düşündüğüm balkan coğrafyasının her bir ezgisi bütün dinleyişlerimde tepeden tırnağa titretir beni. hepsi ayrı özeldir. ama bu jovano bu jovanke diyorum; çok başka sevgilim.
nasıl anlatsam?
ruhumu böyle avuçlayıp avuçlayıp bir tarafa fırlatıyor önce. ama ve hemen akabinde keskin bir dinginlik, ümitvar bir huzur hali. en nihayetinde; kesif bir hüzün vaad ediyor. üç ayrı duyguyu aynı anda yaşatıyor.
...
demek o ki sevgilim; bu şarkı sanki içinde bulunduğumuz dünyadaki beni değil de, başka bir dünyadaki beni bana anlatıyor. ankara'dan kars'a giden doğu ekpresinin uğradığı ıssız istasyonlar gibi kimsesiz ama huzurlu bir şarkı. ve gülüşün kadar heyecan verici aynı zamanda.
son tahlilde bu şarkı; başından sonuna beni 'yeniden doğuran' ama öldüren de şarkı sevgilim.
tıpkı hayat gibi!
.
